“เสียงเรือยนต์แว่วฟังยังนึกหวั่น
อันดามันกว้างไกลให้หดหู
รถใช้เรือแทนถนนหนทางครู
เชื่อมความรู้ความหมายสู่ปลายทาง
ทุกสายตาเพ่งมองคอยจ้องจับ
รอต้อนรับด้วยใจไม่เมินหมาง
เปิดสายตาแย้มดวงใจใบเบิกทาง
ร่วมแผ้วถางทางเป็นอยู่ผู้ทุกข์ทน
ด้วยศรัทธาความรักในความรู้
ยังเชิดชูอุดมการณ์ทุกแห่งหน
มุ่งเรียงร้อยขัดเกลาเยาวชน
อุทิศตนตั้งมั่นด้วยปัญญา
อุปสรรคระลอกแล้วระลอกเล่า
โหมกระหนําซ้ำเราเซถลา
ดังคลื่นลมโถมเรือเมื่อฝนมา
คว่ำนาวาอับปางลงกลางชล
ขอต่อสู้ต่อไปด้วยใจสู้
ขอวอนท่านชูช่วยด้วยเหตุผล
ทะเลกว้างห่างไกลยังดิ้นรน
ขออดทนต่อสู้อยู่ทะเล